Dług za niepłacony czynsz przez rodziców

Witam, posiadam dług czynszowy. Mieszkałam wraz z rodzicami do 21 roku życia w mieszkaniu wynajmowanym od miasta. Jak się później okazało, mimo iż dokładałam się do utrzymania, rodzice nie opłacali czynszu. Łączna kwota zadłużenia to około 60 tys. zł, przy czym ja sama mam około 15 tys. zł do spłacenia, moje pytanie brzmi: czy mimo tego muszę uregulować cały ten dług czynszowy? W spółdzielni nikt nie potrafił odpowiedzieć jednoznacznie na to pytanie.

Witam,

niestety odpowiedzialność czynszowa jest solidarna, zatem co do zasady odpowiadasz łącznie z rodzicami, jak i samodzielnie za całe zadłużenie.

W praktyce oznacza to tyle, że spółdzielnia mieszkaniowa może żądać od Ciebie zapłaty całego zaległego czynszu. W ewentualnym pozwie o zapłatę będziesz jedną z kilku pozwanych osób – rodzice, pełnoletnie rodzeństwo.

A kiedy spółdzielnia uzyska tytuł wykonawczy i okaże się, że rodzice nie uregulują zadłużenia oraz nie posiadają majątku, który mógłby zająć komornik na spłatę zadłużenia, spółdzielnia będzie mogła wyegzekwować całą należność od Ciebie.

Jednakże są też dobre wiadomości – możesz odpowiadać za nieuregulowany czynsz jedynie za czas, kiedy w danym lokalu rzeczywiście mieszkałaś i od daty uzyskania pełnoletności. Z tego co piszesz wynika, że będzie to około 3 lata.

Dodatkowo, jeśli za wspomniane 3 lata to Ty uregulujesz cały zaległy czynsz, zyskasz roszczenie w stosunku do rodziców, by Ci oddali Ci kwotę, którą jakby nadpłaciłaś ponad swój udział w długu. Jest to tzw. roszczenie regresowe.

To, co mogę Ci doradzić to rozmowa ze spółdzielnią i próba „wymigania” się od odpowiedzialności. Warto wskazywać, że w zadłużonym mieszkaniu nie mieszkasz i nie odpowiadasz za płatność czynszu. Jeśli się nie uda, to musisz za wszelką cenę wykazać, że Twoja odpowiedzialność sięga jedynie 3 lat.

Spróbuj zawrzeć ugodę ze spółdzielnią. Być może szansą będzie dokonanie niewielkiej płatności lub rozłożenie długu na raty. Naciskaj też na rodziców, by spłacili część zadłużenia, a jeśli podejmą kroki w kierunku spłaty, by w pierwszej kolejności uregulowali zadłużenie z okresu, za który Ty również ponosisz odpowiedzialność (wspomniane 3 lata).

Powodzenia!

Witam, chodzi o wezwanie do zapłaty za czynsz mieszkania mamy, w którym już nie mieszkam. Mam 21 lat i od ponad roku nie mieszkam z mamą, ale nie jestem wymeldowana. Wczoraj zadzwonił do mnie młodszy brat, mówiąc, że dostaliśmy wezwanie do zapłaty za długi niespłaconego czynszu.

Mój dług wyniósł ponad 50 tysięcy, co mnie przeraziło i załamało. I ten dług ponoć dalej rośnie. Komornik w ciągu 7 dni zajmie moje konto z tym, że straciłam prace przez Covida. Od października 2019 roku wynajmuje mieszkanie w innym mieście, a mimo ten dług rósł.

Mama mi ani rodzeństwu nie powiedziała o tym, że w momencie skończenia 18 lat dług przechodzi na nas. 18 lat to klasa maturalna bez możliwości pracy. Dopiero jak miałam 19 lat, zaczęłam pracować. Sytuacja jest tragiczna, gdyż nie wiem co robić, jestem zameldowana, ale od ponad roku nie mieszkam tam, nawet nie wiedziałam, że ja mam jakieś zadłużenie. 50 tysięcy w ciągu 3 lat to przecież jakieś szaleństwo.

Czy jest coś, co mogę zrobić, by pozbyć się tego zadłużenia? Lub znacznie go zmniejszyć? Wchodząc w dorosłe życie, nie powinno się zaczynać od długów, o których nawet się nie wiedziało

Witam serdecznie,

w pierwszej kolejności muszę napisać, że Twoja odpowiedzialność za dług za czynsz może rozciągać się jedynie za okres, kiedy stałaś się osobą pełnoletnią i stale zamieszkiwałaś w przedmiotowym mieszkaniu. Za długi czynszowe nie odpowiadałaś, kiedy byłaś dzieckiem. Dodatkowo Twoja odpowiedzialność za czynsz ustała, kiedy wyprowadziłaś się z zadłużonego mieszkania.

Zatem wierzyciel może pociągnąć Cię do odpowiedzialności za zapłatę czynszu jedynie za czas od wejścia w pełnoletność do czasu wyprowadzki z domu.

Z tego co piszesz, wynika, że chodzi o około dwa lata. Niemniej jednak nakaz zapłaty/wyrok obejmuje znacznie dłuższy okres, a Ty nie miałaś możliwości podjęcia skutecznej obrony. Prawdopodobnie mama zataiła przed Tobą nie tylko istnienie długów, ale również sprawę sądową, która się odbyła, a w której byłaś pozwaną. Mama nie poinformowała Cię o pozwie, ani nie próbowała bronić Twoich racji w toku samej sprawy.

Radzę szczerze porozmawiać z mamą, a następnie szybko udać się do wierzyciela z wnioskiem o ograniczenie egzekucji przeciwko Tobie, podnosząc argument, że odpowiadasz jedynie za nieuregulowany czynsz za okres dwóch lat, czyli od wejścia w pełnoletność do opuszczenia zadłużonego mieszkania. Meldunek nie ma tu znaczenia.

Jeśli nie uzyskasz porozumienia z wierzycielem w formie pisemnej umowy, zasadne będzie złożenie powództwa przeciwegzekucyjnego, które przywróci Ci prawo do obrony w sprawie, a dokładanie zmniejszenia kwoty, którą będziesz zobowiązana spłacić.

Dodam jeszcze, że Twoja odpowiedzialność za długi czynszowe jest tzw. odpowiedzialnością solidarną. To znaczy, że wierzyciel może żądać zaspokojenia od wszystkich dłużników łącznie lub od każdego z osobna. W przypadku długów czynszowych wierzyciel może szukać zaspokojenia zarówno do Twojej mamy, jak i od rodzeństwa lub tylko od Ciebie.

Spłata zadłużenia przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych. Powyższe przekłada się na to, że jeśli mama zawrze umowę o spłatę długu, wierzyciel być może nie będzie dążyć do przymusowego ściągnięcia zadłużenia od dzieci dłużniczki.

Niemniej jednak zadłużenie czynszowe jest ogromne i obawiam się, że dotyczy okresu znacznie dłuższego niż wspomniane trzy lata, w przeciwnym razie czynsz za mieszkanie wynosiłby około 1 300 zł miesięczne. Jeśli mama nie zacznie regulować zadłużenia oraz nie znajdzie porozumienia z właścicielem mieszkania, niebawem może grozić jej eksmisja.