Dłużnik nie wywiązuje się z ugody Wierzyciel-Dłużnik

Witam, dłużnik nie wywiązuje się z ugody, jaką zawarł z wierzycielem. Umowa ugody zawierała wiele szczegółów, także tych dotyczących spłaty zadłużenia, dług wierzyciel rozłożył dłużnikowi na raty, odsetki zostaną umorzone, gdy dłużnik spłaci całe zadłużenie bez opóźnień.

Niestety dłużnik przestał spłacać dług i nie wiem co zrobić, czy możemy jako wierzyciel zażądać spłaty całego długu wraz z odsetkami w jednej racie? a następnie, gdy to nie nastąpi w terminie 30 dni, zwrócić się do komornika i złożyć wniosek o wszczęcie przeciwko dłużnikowi egzekucji komorniczej?

Chcę jeszcze zapytać, czy jeśli dłużnik przestał spłacać dług, to podpisana ugoda dłużnik – wierzyciel traci swoją ważność?

Dłużnik nie wywiązuje się z ugody

Niewywiązanie się dłużnika z podpisanej przez niego ugody skutkuje unieważnieniem jej, a więc Wy jako wierzyciel macie teraz prawo, aby od tej ugody z dłużnikiem odstąpić. Odstąpienie od ugody z dłużnikiem skutkować będzie tym, jakby ta ugoda nigdy nie miała miejsca.

A więc będziecie mogli zażądać od dłużnika spłaty nie tylko kwoty głównej zadłużenia, ale i odsetek, jakie zostały wygenerowane.

Warto jeszcze dodać, że ugoda dłużnik – wierzyciel została uregulowana w art. 917 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.). Przepis ten jasno mówi, że przez podpisanie ugody, obie strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący, lub mogący powstać.

Ugoda, którą zawarliście z dłużnikiem, to ugoda pozasądowa, a więc nie była to ugoda zawarta i podpisana przed sądem, a ugoda, dla której należy zastosować przepisy Kodeksu cywilnego, które dotyczą zobowiązań.

Nadmienię jeszcze tylko, że niewywiązanie się dłużnika z ugody nie powoduje oczywiście automatycznego unieważnienia tej ugody, ale skoro dłużnik przestał spłacać raty długu, na które wcześniej się zgodził, a więc tym samym nie wywiązuje się już z warunków ugody, to stosując ogólne przepisy Kodeksu cywilnego, które regulują konsekwencje niewywiązywania się z zawartych ugód, można tę ugodę uznać już za nieważną.

Warto przy tym pamiętać także, że ugoda dłużnik – wierzyciel, to umowa wzajemna, ponieważ sednem tej umowy (ugody) jest pójście na wzajemne ustępstwa, a więc gdy zajdą jakieś okoliczności, które przewiduje Kodeks cywilny lub sama ugoda, można ją unieważnić.

Kolejnym już ostatnim przepisem, który znajduje swoje zastosowanie przy ugodach dłużnik – wierzyciel, jest art. 491 K.c. Przepis ten mówi, że jeśli jedna ze stron ugody nie spełni swoich obowiązków względem drugiej strony, to ta druga „pokrzywdzona” strona, czyli w tym przypadku Wy (wierzyciel), może wyznaczyć stronie dodatkowy termin, w którym obowiązki strony zostaną spełnione.

Jeśli te warunki jednak nie zostaną spełnione, to Wy jako wierzyciel, od razu możecie odstąpić od ugody i zażądać od dłużnika całkowitej spłaty długu wraz z odsetkami, a jeśli i to nie przyniesie zamierzonych efektów, to możecie oczywiście skierować sprawę na drogę sądową, aby uzyskać nakaz zapłaty.

A więc, powołując się na art. 491 K.c. Wy jako wierzyciele, możecie jeszcze wyznaczyć dłużnikowi dodatkowy czas na spłatę zaniechanych przez niego rat.

Warto też wtedy uprzedzić dłużnika, że jeśli nie będzie kontynuował spłaty zadłużenia, tak jak przewiduje podpisana przez niego ugoda, to odstąpicie od ugody i skierujecie sprawę do sądu, a później do komornika. Samo natomiast zaangażowanie komornika w sprawę sprawi, że dłużnik poniesie dodatkowe koszty egzekucji komorniczej.

… i jeszcze jedna ważna rzecz:

Jeśli mimo Waszych ostrzeżeń, dłużnik wciąż nie będzie się wywiązywać z warunków ugody, to przed zerwaniem ugody wystosujcie do niego oświadczenie, że odstępujecie od zawartej z nim ugody.